Die vraag stelde mijn loopbaancoach mij, kort nadat ik mama was geworden van mijn eerste zoontje. Met volle overtuiging en zelfs lichtjes verontwaardigd antwoordde ik luid en duidelijk "NEEN" op die vraag. Toch slaagde ze erin mij ervan te overtuigen dat ik wel degelijk een stevige perfectionist ben, en erger nog, dat ik er ook nogal wat last van had. En dan ging ik een traject aan dat mijn leven veranderde...
Als we het over perfectionisme hebben, denken we altijd aan 'dat pietje precies' of 'die die de lat altijd onmogelijk hoog legt voor zichzelf'.
Eerlijk? Dat dacht ik zelf ook. Ik dacht dat een perfectionist iemand was die alles altijd tot in de puntjes in orde wou, die een superordelijk huis heeft en helemaal gek wordt als er een dt-fout in een mailtje staat. Intussen weet ik wel beter. Perfectionisme is veel meer dan dat. Meer nog... Bij veel mensen bepaalt het zodanig hun leven, dat ze er heel erg ongelukkig door zijn.
We leven in een prestatiemaatschappij, zoveel is duidelijk. We worden geconfronteerd met de éne na de andere burn-out. Uit menig onderzoek is intussen gebleken dat perfectionisme aan de basis ligt van veel burn-outs. Ongezond perfectionisme dat ons uiteindelijk de das omdoet. Je zou dan denken dat dat de fout is van de werkgever. Dat er gewoon te veel van mensen wordt gevraagd. Dat is gedeeltelijk waar. Maar wat we vaak vergeten is dat we zelf nog altijd aan het roer zitten van ons eigen leven. Dat we de vrije keuze hebben om te beslissen of we iets al dan niet doen.
Net daar maken we het onderscheid tussen gezond en ongezond perfectionisme. Perfectionisme dat ons in de wereld zet, dat ons grootse dingen laat doen en dat ons onze doelen laat bereiken, daar is toch niets mis mee? Natuurlijk niet, dat ga je me nooit horen zeggen. Maar perfectionisme dat ervoor zorgt dat je over alles en iedereen de controle wil bewaren. Dat ervoor zorgt dat je een immense keuzestress ervaart bij elke beslissing die je moet nemen. Dat je angsten geeft en dat je gebukt laat gaan onder een extreem verantwoordelijkheidsgevoel? Ik denk dat dat het perfectionisme is dat we beter kwijt dan rijk zijn.
Marcel Hendrickx ontwikkelde jaren geleden een methodiek om perfectionisme aan te pakken. Een methodiek (ontwikkelingsgericht coachen voor mensen met perfectionisme - OCP) die het probleem aanpakt waar het zit: in ons onbewuste. Doorheen onze jeugd hebben we bepaalde mechanismes ontwikkeld die ons leerden omgaan met bepaalde gebeurtenissen. Heel vaak ligt de relatie met onze ouders aan de basis van het ontwikkelen van faalangst en perfectionisme. We begonnen gedrag te stellen dat als doel had ons te beschermen.
We creëerden een bepaalde bevestigingsdrang ten op zichte van alles en iedereen. Want als we bevestiging krijgen van anderen, voelen we ons terug ok.
Als we pleasen naar anderen toe, beperkt dat het risico dat anderen ons niet ok zouden vinden. En laat dat nu net zijn wat we willen: we willen onszelf ok vinden. Perfectionisme en bevestigingsdrang liggen dan ook heel dicht bij elkaar.
Maar hoe fantastisch zou het niet zijn moest je je ok kunnen voelen met wie je bent, zonder de nood aan bevestiging van anderen? Redelijk de max hé :-)
Dat is wat OCP met mij gedaan heeft. Ik voel een stuk minder de neiging om anderen te pleasen. Ik durf veel meer in mijn eigen kracht staan en ik weet wat ik kan en wat ik niet kan. Bevestiging van anderen is fijn, maar het is geen voorwaarde meer om mij goed te voelen over wie ik ben.
Met volle overtuiging ben ik in 2019 gestart met een opleiding tot perfectionismecoach. Ik coach nu een 3-tal jaar mensen die last hebben van hun perfectionismepatroon en ik help hen opnieuw, als een vrij kind, vrije keuze te voelen en helemaal ok te zijn met zichzelf, los van wat anderen denken of zeggen.
Benieuwd naar hoe perfectionismecoaching jou kan helpen? Plan een kennismakingsgesprek en dan bekijken we samen wat het voor jou kan betekenen.
Het heeft alvast mijn leven veranderd. Ook dat van jou?
Comments